دور همی و یک درس

دیشب خونۀ عمه‌اینا بودیم. دفترچه‌هام رو برداشتم و به یکی از اتاق‌های خالی خونه رفتم تا درس متمم رو که بدخط در یک دفترچۀ دیگه نوشته بودم، وارد دفترچۀ اصلیم کنم. یه دفعه شوهرعمه‌ها اومدن و گفتن که “دور همی” ببینیم! تلویزیون در همون اتاق بود :) خب منم صدای آهنگم رو کم کردم و تلویزیون روشن شد.

رامبد جوان و مهران مدیری. به نظرم در حال حاضر تنها برنامۀ تلویزیونی‌ای که می‌تونه ارزش دیدن داشته باشه همین دورهمی‌ست. البته خیلی هم علاقه‌ای به دیدنش ندارم. اگر بیکار باشم و تلویزیون روشن باشد شاید ببینم!

پاک‌نویس‌کردنم تموم شد. کمی به صحبت‌های رامبد و مهران گوش می‌دادم و کمی به صحبت‌های گاه‌گاهی شوهرعمه‌ها.

مدیری سؤالی با این مضمون پرسید که: همیشه این‌قدر شادی و پرانرژی؟

جوان گفت: دکمه داره! هر روز که پامی‌شم دکمه‌ش رو می‌زنم. نمی‌شه خودم رو رها کنم. یک روز هم آدم نباید خودش رو رها کنه. که اگر یک روز کاری نکنه، بیشتر از یک روز عقب می‌مونه. مجبوریم. مجبوریم بجنگیم. هر روز.

یاد اشکان خطیبی افتادم که در برنامۀ تکانه اومده بود و کلی نصیحتمون کرد!

و به این فکر کردم که هر فرد موفقی، چه در تلویزیون (که حس خوبی به تلویزیون و مافیها ندارم) و چه هرجا، که واقعاً موفقه و ادای موفق‌ها رو درنمیاره، کلی تلاش کرده و می‌کنه برای داشتن اون جایگاه. متفاوته. سختی کشیده. و…

رامبد جوان می‌گفت که دکمه داره! دیدم که خودم هم گاهی از این دکمه استفاده می‌کنم ولی جزءً بهش دقت نکرده بودم. این چند روزی که در اردوی جهادی بودم، ۳ روزِ خیلی پرکار رو داشتم. و آخرش هم تا بعد از نیمه‌شب بیدار می‌موندم. اتاق رسانۀ مدرسۀ محل اقامتمون رو واسه خودم تصرف کرده بودم و آخر شب‌ها، بعد از گفت‌وگوهای دوتایی و سه‌تایی، تنهایی می‌رفتم و می‌نشستم پشت میز تا به کارهام برسم. و بدون زدن اون دکمه، قطعاً کم میاوردم. ولی همه‌چی عالی بود :)

حدیثی در فضیلت تنهایی یادم اومد: سلامت انسان در خلوت‌گزینی‌ست. از امام علی علیه‌السلام

راستی! یادت هست که قبلاً نوشته بودم چجوری بیشتر حدیث بخونیم!؟ برای اندروید چندتا نرم‌افزار معرفی کرده بودم که می‌شد با اون‌ها ویجت آورد در صفحۀ Home و با کلی حدیث آشنا شد. درس زندگی رو یاد گرفت.