نمی‌شود که همه‌چیز را با هم بخواهی. این دنیا این‌طور کار نمی‌کند. این‌گونه نیست که تو اراده کنی و همۀ چیزهای خوبِ دنیا را با هم بخواهی و خیلی فوری‌سریع‌انقلابی به آن‌ها دست پیدا کنی. نه. اگر لحظه‌ای همچون فکری به ذهنت خورد که چرا نمی‌شود و مگر چه می‌شود که بشود، بدان که داری …
تصور کن سال‌ها گذشته است و دیگر آرام شده‌ای و آن جنب‌وجوش قبل را نداری. آثار میان‌سالی و پیری را به چشم می‌بینی و دیگر چیزی نمانده تا کاملاً باورت شود که راه گریزی نیست. می‌خواهی هفت‌آسمان را بدری و طرحی نو دراندازی و نمی‌توانی. نه که نخواهی، نمی‌توانی… راهی نمانده و مجبوری به پذیرش. …
شگفت‌انگیز نه فقط از بُعدِ جذاب و خوب‌ش، که از بعدِ دردناک‌ش هم حتی منظورمه. چون جالبه دیگه! این‌جوری که پیش‌بینی نمی‌کنی و یهویی میفتی وسطِ یه جریانی که تا دیروزش -حتی یک ساعت قبلش- داشتی می‌گفتی برعکس‌ش خوبه و درسته. ولی زندگی کاری باهات می‌کنه که آروم‌آروم بفهمی رئیس کیه. و تو فقط قراره …
هرچی بزرگ‌تر می‌شیم، هرچی جلوتر می‌ریم، همه‌چی جدی‌تر و سخت‌تر می‌شه. جوری که به نظر ممکن نیست براش آماده باشیم. یهویی به خودمون میایم و می‌بینیم که عه! دیگه فرصتی برای اون‌همه کاری که حس می‌کردیم اولویتِ ما بوده نداریم. دیگه وقت نمی‌شه ورزش کنیم، وقت نیست کتاب بخونیم، وقت نیست سفر بریم، وقت نیست …
در یک ویلای دنج، در استان مازندران نشسته‌ام روی تراس. تا قبل از این‌که شبِ شب بشه، منظرۀ روبه‌روم دریاچه‌ای کوچک و زیبا، ابرهایی که پایین اومدن، جنگل و کلی سرسبزی و زندگی بود. الان که شب شده، صدای جیرجیرک‌ها، نور خونه‌ها و ویلاها، مقداری سرما و آهنگ‌های هنگ‌درام و لایت از اسپاتی‌فای همراهمه. با …
شاید تنها راه درست ادامۀ زندگی این باشه که اون‌قدر با سرعتِ زیاد مشغولِ طیِّ مسیر باشیم که نه فرصت کنیم دل‌مون برای گذشته تنگ بشه و نه جایی برای حسرت باقی بمونه. البته طبق تمامِ دل‌نوشته‌هام در این وبلاگِ دوست‌داشتنی‌م، این ایده هم ممکنه تاریخ انقضا داشته باشه و چندوقت دیگه بیام و از …
دارم با اشک شروع می‌کنم به نوشتن! و به نظرم این اولین پستی‌ست که شروع‌ش اشک داره. همیشه یا قبلش اشک بود، یا اواسط‌ش و یا در آخر. حالا چرا اشک؟ چون اومدم بنویسم از این روزهام، که یادِ یکی از نامه‌های آقامعلم به رها افتادم و رفتم خوندم‌ش: شطرنج زندگی. و هی گریه‌م می‌گرفت. …
وقتی خودت و دلت رو می‌سپری به مسیر، دیگه خیلی از چیزهایی که اتفاق می‌افتن، می‌بینی، حس می‌کنی‌شون و لمس، دستِ تو نیستن و مسیر اون‌ها رو گذاشته جلوی روت. نه این‌که بگم اختیار از دستت رفته و همه‌چی شده بر پایۀ جبر. نه. هنوز هم مختاری. هنوز هم می‌تونی توی دو راهی‌ها انتخاب کنی …
بعد از این‌همه مدت بالاوپایین و بدبختی و سربه‌سنگ‌خوردن‌های فراوان و شنیدن نصیحت‌های مزخرف از اهل و نااهل، می‌خوام یکم بنویسم از اون‌چیزی که حس می‌کنم اگه نمی‌تونستم توی خودم تقویت‌ش کنم، یه آدمِ دوست‌نداشتنیِ بدونِ اعتماد به نفسِ داغون بودم. اون هم چیزی نیست جز: کله‌خری! حالا اگه دوست داری باادب‌ترش رو به‌کار ببری، …
می‌دونی؟! هیچ‌وقت دیگه تولدهام جذاب نیستن برام. چندوقتی می‌شه این‌طوری شدم. شروع‌ش از روزهایی بود که با دیدگاه‌های آقامعلم در مورد تولد آشنا شدم و دیدم خیلی هم اتفاق مهمی رخ نداده و به قول خودش: هر بار که دنیای جدیدی را می‌بینیم و ایده‌‌های جدیدی در ذهنمان متولد می‌شود. هر بار که احساس زیبایی …