گاه‌نوشت‌هایی برای فردا

روزی خواهد آمد که می‌نویسم. حرف می‌زنم. راحت. بدونِ دغدغۀ این‌که حقیقت ممکن است به مزاقِ چهار آدمِ پست خوش نیاید.

سال‌های سال بود هر کسی که با من صحبت می‌کرد، گله‌ای داشت، دردی، رنجی، یا مشکلی، بعد از این‌که حرف‌هایش را گوش می‌دادم و با سؤال‌های خوب از نظر خودم، بحث را به جاهای خوبی می‌رساندم، سعی می‌کردم راه حل به او ارائه کنم. یا اگر راه حلی به ذهنم نمی‌رسید، می‌گفتم من نمی‌توانم. باید …