همین. فقط یکم صبر کن.
چرا انقدر عجله داری؟!
کجا می خوای بری مگه؟
چیکار داری می کنی؟
همون اتفاقی که توی این پست گفتم بهت میفته و تو تازه می فهمی که باید وایسی و صبر کنی و فکر کنی… الان برات افتاده.
پس خوب فکر کن. تا الان کم فکر کردی. ولی حداقل به یه نتیجه ای رسیدی که خداروشکر.
مهم ترین نتیجه شده این: «به هیچ وجه، به هیچ وجه، به هیچ دلیلی، حتی دلیلی که خیلی منطقی باشه و با عقل و دین و همه چی سازگار باشه، هدفت رو فراموش نکن.»
حداقل ۴ سال طول کشیده تا تونستی بالاخره به یه نتیجه ای برسی که قراره تو زندگیت چکار کنی. نذار این چهار سال توی این بی تدبیری و عجله نابود بشه.
گاهی باید صبر کنی دیگه. تو به سمت هدفت برو. با تمام زوری که داری. فقط برو. حرکت کن. حداقل حرکت رو شروع کن. و بهش فکر کن. به هدفت. نذار یادت بره. هی به خودت یادآوریش کن. هر چیزی که قراره اتفاق بیفته تو زندگیت، به جای خودش و در زمان خودش بذار اتفاق بیفته. عجله نکن. منطقی فکر کن. احساسات رو بذار کنار. لطفا.
چندبار مگه قراره زندگی کنی؟!
مگه یکبار بیشتر بهت فرصت داده شده؟
پس خیلی محتاطانه تصمیم بگیر. هرجا دیدی داره استرست میره بالا، یکم وایسا، به عقب نگاه بنداز، بعد هدفت رو ببین. ببین این راهی که اومدی با هدفت در یک راستا هستن یا نه!؟ اگه نیستن سریعاً برگرد و ادامه نده اون مسیرو. هر جا و هر وقت که فهمیدی. هیچوقت فکر نکن دیره.
آفرین!
تو می تونی!
توکل به خدا.
دیدگاه ها
چقد حرفات دلنشین بود واسه منی که اول راهم برای تصمیم گیری تو زندگیم
بعضی موقع ها میترسم از سختی های راه
میترسم از حاشیه های مسیرم میترسم که درگیرم کنن
اونقد زیاااد میترسم که دلم میخواد با تمام وجود جا بزنم و مثل یه آدم معمولی زندگی کنم
اون موقع ست که فکرکردن به چیزی که می‌تونستم باشم و چیزی که هستم نابودم می‌کنه
.
.
با خودم میگم از چی می‌ترسی دختر؟!
تو یه آدمی و آدما از جنس خدا هستن
ینی انقد آدما بی نهایت ن!!
ینی انقد آدما ابر قدرت ن!!
مگه غیرممکن واسه ماها که از جنس خداییم معنی داره
اون موقع ست که دلم گرم میشه به رسیدن به هدفم
پست
گود لاک…
چقد نوشته هات از ته دل میاد و به ته دل میشینه !
پست
متشکرم