یک روز خوبِ معمولی

پیش‌نوشت: با یک پستِ بی‌هدف طرفید! به نظرم نخونید و برید تو گوگل سرچ کنید: «چگونه وقتِ خود را در جوب نریزیم؟»*

امروز روز خوبی بود. اصلاً از همون شروعش خوب بود. تقریباً همه‌چی درست و سرِ جاش اتفاق افتاد. و خب خداروشکر :) شاید یه دلیلش این باشه که صبح خوب شروع شد.
یعنی چی!؟ چه صبحی خوب شروع می‌شه!؟

یعنی چالشِ سحرخیزی رو دوباره شروع کردم :) این‌دفعه ساعت ۴:۳۰. شبیهِ دفعۀ اول امیدوارم بتونم پیش برم؛ یعنی توی پیجِ Enjoy.the.Way@اَم، می‌خوام هر روز یک پست بذارم. مثلاً امروز یک فیلم گرفتم و در مورد مطلبِ کوتاهی از کتاب خودشناسیِ آلن دو باتن گفتم.

کلیپم خیلی بد شده! می‌دونم! دیگه سرِ صبحی از این بیشتر نمی‌شه انتظار داشت. تازه کلی از ساعتِ بیداریم گذشته بود! ولی بازم همین شد!
اگر بازم حرفی به ذهنم برسه برای زدن، کلیپ می‌ذارم، اگر نه، سلفی.

دوباره صبح‌ها رو باقهوه شروع می‌کنم. البته توی این چلنج، قهوه‌هام فرق کردن و واقعاً شدن قهوه! قبلاً از این کاپوچینوهای فوری می‌خوردم، ولی الان از این موکاپات‌ها گرفتم و اسپرسو درست می‌کنم (۵ دقیقه وقت می‌گیره کلاً) و می‌ریزمش توی یه لیوان (همون لیوانِ چالش قبلی!) و بقیۀ لیوان رو شیر می‌ریزم. و یکم شکر. که می‌شه یه چیزی تو مایه‌های لته‌ای که خیلی دوست دارم. و عالی می‌شه :))

بعدش رفتم و نون سنگک گرفتم و اومدم با هم‌اتاقیم، رامین، صبحونه زدیم :)

که کلاً در موارد بالا باید بگم جاتون خالی!

آها یه چیز مهم‌تر! که فکر کنم بهتره توی یه پست بعد از انجام‌شدنش در موردش بنویسم! و الان فقط بگم که امتحان داشتم دوشنه و برای شرکت در یک همایش، دوست داشتم برم تهران، حضوری رفتم با استادم صحبت کردم و رضایت داد که من سه‌شنبه برم امتحان بدم! و این مورد هم اضافه شد بر اتفاق‌های خوبِ امروز.

در ادامه درس خوندم مقداری.
بعدش هم کلینیک.

رفتم و یکی از دوستانِ پزشکی اومد واسه درمانِ ریشۀ دندونش. دندون ۶ بالا بود، که یه کانالش هم کلسیفیه بود، که یعنی بسته بود. کِرو هم که قطعاً! دندونِ سختی قرار بود باشه. ولی در کمالِ خوشحالی (!) حدوداً یک ساعته درمانِ ریشه‌ش تموم شد و ترمیمش رو گذاشتیم برای جلسۀ آینده.

و البته موزیکِ بینِ درمان هم مزید بر خوشیِ بیشتر شد! این‌بار بر خلافِ همیشه، موزیکِ بی‌کلام پخش نکردم و شجریان گذاشتم، پدر و پسر!
چون بیمارم رفیقم بود، گاهی با شجریان هم‌خوانی هم می‌کردم! [می‌دونی که چقد هم‌خوانی‌هام خوبه!!!]

خلاصه این‌جا هم خوش گذشت.

البته این رو هم نگفتم که با دوچرخه رفتن تا کلینیک هم کلاً حالم رو خوب می‌کنه :)

و برگشت از کلینیک نیز همچنین :)

در راهِ برگشت هم مقداری مایحتاجِ اتاق رو گرفتم و همین!

حالا بماند که این پستِ مسخره رو چرا نوشتم! یعنی خودم هم احتمالاً نمی‌دونم!

ولی خب روزِ خوبی بود. شاید به این خاطر دوست داشتم ثبتش کنم :)
خب توجیهش هم جور شد!

اوه! این رو یادم رفت بگم که یکی دیگه از دوستانم هم که می‌خواست برای معاینه بیاد، همون اولِ شیفت اومد و با خودش گل آورد و کلی حالِ من و اون رفیقِ دیگه‌م و دستیارها رو خوب و خوب‌تر کرد :) محمدهادی مفتاح رو می‌گم :) از بچه‌های پزشکیه :)

* جوب هم همان جوی آب است :|

پی‌نوشت: اینجا می‌تونی مطالبم رو در مورد چالش سحرخیزی بخونی.