اگه همه‌چی بر وفق مراد باشه که لذت نداره!

می‌گفت که: دنیا روزی برای توست و روزی علیه تو. تعجبی هم نداره که فرازونشیب روزگار رو بچشیم. و اگر انتظار داشته باشیم که همه‌چی عالی پیش بره، دقیقاً جایی‌ست که اشتباه کرده‌ایم. این انتظار غلط رو گاهی با ضرباتی سنگین ممکنه متوجه بشیم!
یاد حرف استیو جابز افتادم:

Sometimes life hits you in the head with a brick. Don’t lose faith.

و این روزها کمی دل‌گیر شده بودم از شرایط. از روزهایی که با چنان سرعت بالایی “برای من” پیش می‌رفتند که فراموش کرده بودم در این دنیای دنی (!) هر فراز، نشیبی در پی داره. هر خوشحالی‌ای، ناراحتی‌ای در ادامه‌ش ممکنه بیاد. همونطور که برعکسش هم صادقه: سَیَجْعَلُ اللَّـهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا ﴿٧﴾.

خلاصه این که شاد و سرخوش در حال غرق‌شدن در شادی‌ها بودم که دنیا یهو با یه آجر زد تو سرم!

در همین اثنا بودم که از اطرافم بهم می‌گفت: صبر. صبر. صبر…

در چند نقطۀ مختلف و به طرق متفاوت بهم گفت که صبر داشته باش! آقا عجله واسه چی!؟

من هم بالاخره با کلی کلنجار رفتن، گفتم چشم.

فعلاً باید صبر کنم.

باید خودم رو جمع‌وجور کنم و متمرکز بشم روی هدف.

مسیری رو که در حال طی بودم، یادآوری کنم به خودم.

دل‌سرد نشم.

و یادم نره که از کجا آمده‌ام، آمدنم بهر چه بود!؟

دوباره برانداز کنم خودم رو.

و بدونم که این دنیا دو روزه. حیف نیست همین دو روز رو با غم و اندوه به پایان ببریم؟

هر کاری هم که بکنم، فراز داریم، نشیب داریم.

باید طوری رفتار کنم که در هر دو حالت بتونم لذت ببرم، آروم باشم، و امید داشته باشم…

امید…