زندگی در گذرِ این دو هفته

سلام
باز هم دلم می‌خواد بنویسم. چندتا چیز هستن که باید ثبت بشن. یه حس دوست‌داشتنی نسبت به وبلاگم دارم و دوست دارم همینجا خیلی چیزها رو ثبت کنم. نوروز و تعطیلاتش گذشت. امیدوارم خوب گذشته باشه واسه تو. برای من پر از ماجرا بود! هم خوب، هم بد. بیشترش خوب بود البته. از سفرهای طولانی‌مدت تا تجربه‌های جدید… تا تصمیم‌های جدید و متفاوت… تا شناخت بیشتر نسبت به خودم و…

بازم بهم اثبات شد که همین در حرکت بودنمه که لذت داره برام. حتی در اتفاقات بد هم وقتی در حرکتم، کمی از حس بدم کم می‌شه.
اینم بگم که حتی حرکت در جاده رو هم دوست دارم. تو جاده بودن و نگاه‌کردن به مسیر برام پر از انگیزه‌اس. خیلی خوب می‌تونم فکر کنم. افکارم بال و پر می‌گیرن و واسه خودشون مسئله طرح می‌کنن و حل می‌کنن و… خیلی لذت داره برام.
شاید به خاطر اینه که خیلی زیاد در مسیرها بودم. از دورۀ راهنمایی که اومدیم تهران، تا آخر دبیرستان، همیشه مدرسه دور بوده از خونه‌مون. گاهی از منطقه ۱۵ به ۸. گاهی از خاوران به افریقا. گاهی از خاوران به چهارراه لشکر. گاهی از خاوران به سردار جنگل. بعد از دانشگاه هم که دو سال از قم به قوچان. و بعدش قم به تهران!
یادمه سال چهارم دبیرستانم، ۴ ساعت در روز در راه بودم. ۲ ساعت رفت. ۲ ساعت برگشت. چندتا واحد مطالعاتی داشتم تو اتوبوس‌های BRT :)

گذشت.

از عید بگم. از این دو هفته.

– ۲ تا کتابِ نیمه‌کاره تموم شد؛ کتاب سفر زندگی از هالیس و کتاب صوتی کیمیاگر از کوئلیو.

– تجربۀ گوش‌کردن به کتاب صوتی در پشت فرمون هم برام جالب بود!

– سفر به اصفهان، بندرعباس، قشم، یزد.

– سفرِ تنهایی به تهران، قم، قم‌رود.

– پیوستن به بچه‌های جهادی. تجربۀ اول اردوی جهادی با کلی خاطرۀ خوش. روزهای افسانه‌ای!

– گرفتن کلی عکس. و لذت ثبت لحظات خوش و صحنه‌های خوش :)

– سفر به قوچان و پیوستن به خونواده.

– تجدید دیدار با اقوام. البته همه رو نشد ببینم :(

– سفر به مشهد. دیدار امام رضای گل :)

– سفر به گلمکان و به‌درکردن ۱۳.

– برگشت به تهران.

– کمی درد و رنج.

البته بگم که پست دیشب و اون‌همه غر، نتیجۀ خستگی زیاد بود و البته کمی رنج. و این‌جور رنج‌ها همیشه هستن! گاهی مستترن. از شکلی به شکل دیگه هم منتقل می‌شن. ولی هستن. در هر دوره‌ای، به گونه‌ای! گاهی فقط من کم میارم و غر می‌زنم. ولی در نهایت تصمیم می‌گیرم وایسم. بجنگم؛ البته جنگ با معنای خوبش، در پی یافتن راه حل رفتن، در پی درست‌کردن شرایط بودن.

یادم رفت بگم. تم امسال هم انتخاب شد:

«آماده‌شدن برای شروع فصل دوم زندگی»

علاوه بر کلی تغییر واسه امسال، برای شروع، مسیر کتاب‌خوانیم عوض شد. در منوی کناری سایت می‌تونید ببینیدشون.

در این مسیر و در حین مطالعات، قطعاً خواهم نوشت. بیشتر و بیشتر.

شاید یکم پررویی به نظر برسه. ولی تعارف که نداریم. فصلی‌ست که باید هر کسی در زندگی، یه موقعی، شروعش کنه. چه بهتر که اصولی شروع شه. مطالعۀ کتاب قطعاً یکی از بهترین راه‌های آمادگی برای فصل دومه.

پس می‌خوانم. با همان سعیی که گفته بودم؛ هر دو هفته، یک کتاب.